Reisverslag update 😊
Helaas vanwege onze Malaria hebben we bijna een week van onze tijd in Ghana in bed doorgebracht. Vanaf 24 maart waren we weer energiek genoeg om dingen te ondernemen.
Zaterdag 24 maart
We zijn zaterdag ochtend met de kinderen van ons dorpje gaan spelen bij de Moskee. We hebben ze balonnen en knuffels gegeven, ze schreeuwde van blijheid! Vervolgens zijn we naar ons favoriete 'steegje' (heel erg mooi) gegaan waar we onderweg een oude man tegen kwamen die ons aansprak en ons een prettige dag wenste. Er was een begrafenis en veel mensen die er naar toe liepen (ze droegen rood met zwart) spraken ons aan, allemaal even respectvol. In het hotel daar in de buurt hebben we nog wat gedronken en we zijn toen naar Koforidua gegaan. We hadden te weinig kleding meegenomen vonden we zelf dus gingen we opzoek naar wat kleding. Helaas hebben ze hier geen kledingwinkels en zijn het allemaal marktkraampjes, met 2de hands kleding die misschien wel uit ons land in de zak van Max zijn gedaan. Je ziet hier alleen maar van die kraampjes dus je moet geluk hebben dat er iets moois, én in je maat tussen hangt. We hadden 2 korte broekjes gevonden en hebben hier 40 Cedi voor betaald samen (€7,28).
Zondag 25 maart
Op zondag hebben we bij het zwembad in Koforidua lekker ontbeten. Mohammed en moeder waren beide weg dus we wilde de hele dag in het zwembad spenderen. Toen we aankwamen was er helemaal niemand, chill! Helaas werd het al snel drukker en ongemakkelijker.. het is toch gek om een witte huid te hebben tussen al deze Ghanezen. En voor hun ook, volgensmij zien ze nooit een obroni in bikini. We hebben 2 Nederlandse meisjes (Mai en Celine) ontmoet en nummers uitgewisseld om volgende week samen iets leuks te doen.
Maandag 26 maart
Vandaag stond ik bij de vitalstable in de kliniek. Hier komen de patiënten naar toe voordat ze naar de dokter gaan. De bloeddruk, temperatuur en gewicht worden opgemeten en in het systeem genoteerd. We hebben Joshua uit Londen leren kennen die bij Henry verblijft voor een week. Hij kwam naar de kliniek met het kindje waar hij geld aan sponsort om naar school te kunnen gaan. Het jongetje was gebeten door een wesp in zijn oog. Zijn oog was dik en hij kon er niet mee kijken. Hij moest een injectie krijgen maar hij heeft alles bij elkaar geschreeuwd en de verpleegkundige gebeten en geslagen. Het is uiteindelijk gelukt. Inge stond in de consulting room en toen ze ee even uit was geweest en weer terug kwam, bleek de dokter in slaap te zijn gevallen, ze heeft haar maar laten slapen haha (en dat terwijl er patienten zaten te wachten). We zijn na het werk naar Koforidua gegaan en hebben daar een stof uitgekozen, voor mij gaan ze een broek en een jurk maken, Ghana style 😊. 's avonds zijn we bij Henry, Julian en Joshua thuis een spel gaan spelen, Ghanese mens erger je niet, ze noemen het hier Ludo. Ik had gewonnen, jeej!
Dinsdag 27 maart
Vanochtend begon ik met Julian op de consulting room. Er kwam een vrouw die een excuusbrief wilde voor haar werk omdat ze geen zin had om te werken, maar die kreeg ze niet. De dokter en verpleegkundige waren erg bot tegen haar en hebben haar de kamer en kliniek uitgestuurd. Ondertussen had Newton mijn camera en heeft hij het hele gebouw inclusief patienten gefotografeerd. De privacy is hier heel anders dan de zorg in Nederland en foto's maken van patiënten is hier ook geen probleem (voor ons toch nog heel erg gek)l
Er kwam een man die ruzie had gehad en zijn wenkbrauw zat een dikke snee in. De verpleegkundige gingen deze hechten, ik bespaar jullie de details want het ging niet op een patiëntvriendelijke manier helaas. Ik ben even gaan zitten want de man had zoveel pijn dat ik me er slecht van voelde. Ondertussen viel de stroom regelmatig uit, soms wel voor 30 minuten. Na het werk hadden we afgesproken met mai en celine. We zouden naar een schooltje gaan met Henry om de shirts te overhandigen. De jongens van Lucassen hebben allemaal hun kast leeggeruimd en leuke voetbalshirts voor me verzameld in Nederland om mee te nemen voor de kinderen in Ghana, Thanks nog! We zijn eersr in een klaslokaal gaan kijken met kleine kinderen, ze waren super schattig! Vervolgens zijn we naar de grotere klassen gegaan en ze gingen netjes in rijen staan voor ons. Het is hier gebruikelijk elke keer als je een bekende ziet dat je vraagt: how are you? en het antwoord is altijd: I'm fine. De kinderen krijgen dus ook geleerd om in koor te zeggen als Henry vraagt: How are you? dan zeggen ze: I'm fine, thank you, how are you?
De shirts werden gepresenteerd en ze waren er heel erg blij mee, vooral die van Messi en Ronaldo. We gaven bij terugkomst een rondleiding in ons huisje en dorpje en gingen toen naar Adewso waar Mai en Celine verblijven in een gastgezin. We verwachtte een krottenhuis maar het bleek een villa te zijn! Ze hadden een wc en douche en een glanzende tegelvloer. We hebbe heerlijk gegeten en Uno gespeeld!.
Zaterdag 24 maart
We zijn zaterdag ochtend met de kinderen van ons dorpje gaan spelen bij de Moskee. We hebben ze balonnen en knuffels gegeven, ze schreeuwde van blijheid! Vervolgens zijn we naar ons favoriete 'steegje' (heel erg mooi) gegaan waar we onderweg een oude man tegen kwamen die ons aansprak en ons een prettige dag wenste. Er was een begrafenis en veel mensen die er naar toe liepen (ze droegen rood met zwart) spraken ons aan, allemaal even respectvol. In het hotel daar in de buurt hebben we nog wat gedronken en we zijn toen naar Koforidua gegaan. We hadden te weinig kleding meegenomen vonden we zelf dus gingen we opzoek naar wat kleding. Helaas hebben ze hier geen kledingwinkels en zijn het allemaal marktkraampjes, met 2de hands kleding die misschien wel uit ons land in de zak van Max zijn gedaan. Je ziet hier alleen maar van die kraampjes dus je moet geluk hebben dat er iets moois, én in je maat tussen hangt. We hadden 2 korte broekjes gevonden en hebben hier 40 Cedi voor betaald samen (€7,28).
Zondag 25 maart
Op zondag hebben we bij het zwembad in Koforidua lekker ontbeten. Mohammed en moeder waren beide weg dus we wilde de hele dag in het zwembad spenderen. Toen we aankwamen was er helemaal niemand, chill! Helaas werd het al snel drukker en ongemakkelijker.. het is toch gek om een witte huid te hebben tussen al deze Ghanezen. En voor hun ook, volgensmij zien ze nooit een obroni in bikini. We hebben 2 Nederlandse meisjes (Mai en Celine) ontmoet en nummers uitgewisseld om volgende week samen iets leuks te doen.
Maandag 26 maart
Vandaag stond ik bij de vitalstable in de kliniek. Hier komen de patiënten naar toe voordat ze naar de dokter gaan. De bloeddruk, temperatuur en gewicht worden opgemeten en in het systeem genoteerd. We hebben Joshua uit Londen leren kennen die bij Henry verblijft voor een week. Hij kwam naar de kliniek met het kindje waar hij geld aan sponsort om naar school te kunnen gaan. Het jongetje was gebeten door een wesp in zijn oog. Zijn oog was dik en hij kon er niet mee kijken. Hij moest een injectie krijgen maar hij heeft alles bij elkaar geschreeuwd en de verpleegkundige gebeten en geslagen. Het is uiteindelijk gelukt. Inge stond in de consulting room en toen ze ee even uit was geweest en weer terug kwam, bleek de dokter in slaap te zijn gevallen, ze heeft haar maar laten slapen haha (en dat terwijl er patienten zaten te wachten). We zijn na het werk naar Koforidua gegaan en hebben daar een stof uitgekozen, voor mij gaan ze een broek en een jurk maken, Ghana style 😊. 's avonds zijn we bij Henry, Julian en Joshua thuis een spel gaan spelen, Ghanese mens erger je niet, ze noemen het hier Ludo. Ik had gewonnen, jeej!
Dinsdag 27 maart
Vanochtend begon ik met Julian op de consulting room. Er kwam een vrouw die een excuusbrief wilde voor haar werk omdat ze geen zin had om te werken, maar die kreeg ze niet. De dokter en verpleegkundige waren erg bot tegen haar en hebben haar de kamer en kliniek uitgestuurd. Ondertussen had Newton mijn camera en heeft hij het hele gebouw inclusief patienten gefotografeerd. De privacy is hier heel anders dan de zorg in Nederland en foto's maken van patiënten is hier ook geen probleem (voor ons toch nog heel erg gek)l
Er kwam een man die ruzie had gehad en zijn wenkbrauw zat een dikke snee in. De verpleegkundige gingen deze hechten, ik bespaar jullie de details want het ging niet op een patiëntvriendelijke manier helaas. Ik ben even gaan zitten want de man had zoveel pijn dat ik me er slecht van voelde. Ondertussen viel de stroom regelmatig uit, soms wel voor 30 minuten. Na het werk hadden we afgesproken met mai en celine. We zouden naar een schooltje gaan met Henry om de shirts te overhandigen. De jongens van Lucassen hebben allemaal hun kast leeggeruimd en leuke voetbalshirts voor me verzameld in Nederland om mee te nemen voor de kinderen in Ghana, Thanks nog! We zijn eersr in een klaslokaal gaan kijken met kleine kinderen, ze waren super schattig! Vervolgens zijn we naar de grotere klassen gegaan en ze gingen netjes in rijen staan voor ons. Het is hier gebruikelijk elke keer als je een bekende ziet dat je vraagt: how are you? en het antwoord is altijd: I'm fine. De kinderen krijgen dus ook geleerd om in koor te zeggen als Henry vraagt: How are you? dan zeggen ze: I'm fine, thank you, how are you?
De shirts werden gepresenteerd en ze waren er heel erg blij mee, vooral die van Messi en Ronaldo. We gaven bij terugkomst een rondleiding in ons huisje en dorpje en gingen toen naar Adewso waar Mai en Celine verblijven in een gastgezin. We verwachtte een krottenhuis maar het bleek een villa te zijn! Ze hadden een wc en douche en een glanzende tegelvloer. We hebbe heerlijk gegeten en Uno gespeeld!.
Keep on doing what you are doing.
Ik ben benieuwd naar je broek en jurk Ghanastyle 😊
Enjoy 😘
Geweldig, zoiets neemt niemand je meer af.